Cervicale laminectomie en laminoplastie

De operatie

De bedoeling van deze ingreep is om het wervelkanaal te verbreden door arthrose en de sterk ontwikkelde gewrichtsbandjes te verwijderen. Via een insnede ter hoogte van de nek wordt bij een cervicale laminectomie het doornuitsteeksel verwijderd alsook de wervelbogen. Op die manier wordt het wervelkanaal in diameter vergroot.

Bij een cervicale laminoplastie worden de wervelbogen niet verwijderd maar wordt via een klein plaatje de wervelboog opengehouden en ondersteund. Dit plaatje wordt gefixeerd met kleine schroefjes. Zo bekomt men een verwijding van het wervelkanaal.

Voor wie?

Hier zijn enkele aandoeningen waarvoor een cervicale laminectomie of laminoplastie nodig kan zijn:

• Cervicale wervelkanaalstenose: Wanneer het wervelkanaal in de nek vernauwt, kan dit druk uitoefenen op het ruggenmerg en de zenuwen, wat pijn, zwakte en gevoelloosheid in de nek, armen en handen veroorzaakt.
• Cervicale spondylotische myelopathie (CSM): Dit is een veel voorkomende oorzaak van myelopathie (schade of compressie van het ruggenmerg), die optreedt als gevolg van degeneratieve veranderingen in de halswervelkolom. Als de schijven en wervels na verloop van tijd slijten, kunnen botuitsteeksels ontstaan die het ruggenmerg samendrukken. decompresseren en de symptomen te verlichten.
• Ossificatie van het posterieure longitudinale ligament: Dit is een aandoening waarbij het ligament dat langs de achterkant van de wervelkolom loopt verkalkt en stijf wordt, wat compressie van het ruggenmerg en de zenuwen kan veroorzaken.

Het is belangrijk op te merken dat niet alle patiënten met deze aandoeningen een operatie nodig hebben. Niet-operatieve behandelingen zoals kinesitherapie, medicatie en infiltraties kunnen voor sommige patiënten effectief zijn.

Opname

Een hospitalisatieduur van een 3 à 4-tal nachten is te voorzien. Een controle afspraak wordt meegegeven voor 6 weken na de ingreep.

Na de operatie

De klachten die patiënten ontwikkelen met een cervicale wervelkanaalstenose zijn meestal neurologische uitval en gangstoornissen. Deze symptomen zijn de dag na de ingreep meestal niet erg verbeterd. Het duurt gemiddeld ongeveer een drietal maanden voordat de patiënt een duidelijke verbetering ervaart in het gangpatroon. In regel dienen deze patiënten ook een intensief revalidatieprogramma te volgen. Vaak kan het revalidatieprogramma op ambulante manier plaatsvinden.

De haakjes die gebruikt worden om de huid te sluiten kunnen 10 dagen na de ingreep worden verwijderd door de huisarts. Hierbij kan afbouw van pijnstilling ook met de huisarts worden afgesproken.

Mogelijke complicaties

In regel zijn de complicaties en risico's van deze ingreep gering. Als voornaamste vermelden we een nabloeding die op de zenuwen kan drukken.

Daarnaast zijn er de algemene complicaties, die bij vrijwel elke operatie mogelijk zijn:

• Bloedingen
• Infectie: Chirurgie kan het risico op een infectie verhogen, die extra behandeling vereist.
• Complicaties door anesthesie: Anesthesie kan complicaties veroorzaken zoals ademhalingsmoeilijkheden, allergische reacties en hartproblemen.
• Bloedstolsels: Een operatie kan het risico op bloedstolsels verhogen.

Echter, komen deze complicaties zelden voor. De behandelende neurochirurg zal altijd op voorhand uitvoerig de voordelen en risico's van deze ingreep bespreken.