Wervelkolom trauma

Stabiele wervelfractuur

Een stabiele wervelfractuur kan vaak conservatief worden behandeld met bijvoorbeeld een halskraag of een driepuntscorset. In regel geneest de breuk tussen de 2 à 3 maanden na het ongeval waarna de halskraag of het corset progressief kan achterwege gelaten worden. Dit type breuk kan levenslang wel enige milde pijnklacht blijven geven.

Instabiele wervelfracturen

De symptomen van patiënten met een instabiele wervelfractuur zijn afhankelijk van de uitgebreidheid van de fractuur. Wanneer de instabiele fractuur druk uitoefent op het ruggenmerg of de zenuwen gaat dit meestal gepaard met ernstige pijnklachten. Wanneer de instabiele fractuur een vernauwing van het wervelkanaal tot gevolg heeft, kan er een belangrijke druk ontstaan op ruggenmerg en zenuwwortels. In milde gevallen kan dit aanleiding geven tot lichte neurologische symptomen, maar bij ernstige gevallen kan dit leiden tot een volledige dwarslaesie. Dit wil zeggen dat er een volledige verlamming en gevoelsuitval is onder het niveau van de instabiele breuk. Eens de uitval volledig is, is de kans op herstel hiervan nihil.

De diagnose van een wervelzuilfractuur wordt het best gesteld door middel van een 3D-CT scan. Deze CT-scan laat toe om de uitgebreidheid van de breuk te bepalen alsook de eventuele instabiliteit en vernauwing van het wervelkanaal.

Instabiele cervicale wervelfracturen

• Wanneer er een fractuur is ter hoogte van de 1e nekwervel, ook wel de atlas genoemd, wordt dit meestal behandeld met een halovest. Een halovest is een metale ring die via 4 pinnetjes, onder plaatselijke verdoving, in de schedel wordt geboord en vervolgens met 4 staven aan een soort harnas wordt vastgemaakt ter hoogte van de borstkas. Gemiddeld gezien dient de patiënt dergelijk halovest gedurende een 3-tal maanden te dragen. Afhankelijk van de heling van de breuk op de controlescans kan het halovest verwijderd worden.
   
• Bij een instabiele breuk van de 2e nekwervel is meestal een operatieve behandeling noodzakelijk waarbij een zogenaamde densschroef wordt geplaatst. Via een kleine incisie in de hals wordt de breuk door 2 schroeven gestabiliseerd. Na de ingreep dient de patiënt gedurende een 2-tal maanden een stijve halskraag te dragen. Afhankelijk van de genezing van de breuk die gevolgd wordt door middel van controlescans kan de halskraag na 2 maanden achterwege gelaten worden.
   
• Bij breuken van de 3de tot en met de 7de nekwervel is het meestal noodzakelijk om het wervellichaam te vervangen door een kooi en de wervels te fixeren door middel van een plaat en schroefsysteem. Dergelijke ingreep wordt uitgevoerd via een insnede ter hoogte van de rechterhals. Ook hier is het dragen van een halskraag na de ingreep vaak aangewezen. Het tijdstip van een operatie is afhankelijk van de neurologische en algemene toestand van de patiënt en zal door de neurochirurg bepaald worden.

Instabiele thoracale wervelfracturen

Instabiele breuken van de borstwervels kunnen aanleiding geven tot pijnklachten alleen en bij druk op het ruggenmerg tot neurologische uitval die afhankelijk van de ernst al dan niet zal herstellen. In sommige gevallen kan dit zelfs aanleiding geven tot een volledige sectie of doorsnijden van het ruggenmerg. In dit laatste geval is het ruggenmerg onherstelbaar beschadigd en zal de neurologische uitval permanent zijn.

De operatieve behandeling van instabiele breuken van de hoge thoracale wervelkolom is meestal door een fixatie met schroeven langs de achterzijde. Voor de middelste of lage thoracale wervels wordt een stabilisatie verkregen door ofwel een toegang via de borstkas waarbij het gebroken wervellichaam wordt vervangen door een kooi dat vervolgens gefixeerd wordt door een plaat- en schroefsysteem ofwel via pedikelschroeven, dit zijn schroeven die via de achterzijde worden verplaatst om de wervels te stabiliseren. De operatieve techniek zal afhangen van het type en de uitgebreidheid van de breuk.

Instabiele lumbale wervelfracturen

Instabiele breuken ter hoogte van de lumbale wervels geven meestal pijnklachten, echter wanneer een deel van de wervel afgebroken is en zich verplaatst heeft naar het wevelkanaal kan dit op de zenuwwortels drukken. Dit kan aanleiding geven tot gevoels- of krachtsuitval in de benen en/of blaas- en stoelgangsproblemen. Behandeling van deze instabiele fracturen gebeurt via een kleine incisie ter hoogte van de linkerflank waarbij het wervellichaam wordt vervangen door een kooi en een plaat met schroefsysteem, de zogenaamde XLIF of DLIF. Een andere optie is het plaatsen van pedikelschroeven via de achterzijde, de zogenaamde PLIF. De operatieve techniek hangt af van het type en de uitgebreidheid van de breuk. De patiënt dient gemiddeld gedurende een 2 à 3 maanden na dergelijke breuk een driepuntscorset te dragen.