Hersenbloedingen

Onder hersenbloedingen verstaan we een plots opgetreden bloedophoping in de hersenen. 

De hersenbloedingen kunnen ingedeeld worden in 3 categoriëen

  1. Spontane hersenbloedingen
  2. Hersenbloedingen met onderliggende oorzaak (zie caverneus angioom, cerebraal aneurysma en arterioveneuze malformaties).
  3. Hersenbloedingen ten gevolge van een ongeval (zie schedel- en hersentrauma).

Hersenbloedingen treden vrijwel altijd plotseling op, zo ook de symptomen.  Symptomen die kunnen wijzen op een hersenbloeding zijn plots ontstane hoofdpijn, halfzijdige verlamming en spraakstoornissen. De ernst van de symptomen kan sterk verschillend zijn.  Soms zijn de symptomen heel mild, maar vaak gaan hersenbloedingen gepaard met een diep comateuze toestand of overlijden van de patiënt.

Bij spontane hersenbloedingen gaat het om bloedingen die plots ontstaan zonder duidelijk onderliggende oorzaak. Het gaat hier meestal om oudere patiënten met een voorgeschiedenis van hoge bloeddruk, suikerziekte, slagaderverkalking of een combinatie van dergelijke factoren. Afhankelijk van de plaats en de grootte van de bloeding, alsook van de neurologische toestand van de patiënt zal in overleg tussen neuroloog en neurochirurg beslist worden of een conservatieve therapie danwel een operatief ingrijpen noodzakelijk is. Patiënten die slechts milde symptomen hebben of waarbij de hersenbloeding beperkt is, zullen meestal conservatief behandeld worden. Deze patiënten worden doorgaans opgenomen op de Stroke Unit van de afdeling Neurologie. Patiënten met hersenbloedingen die inoperabel (niet te opereren) zijn, zullen ook worden opgenomen op de Stroke Unit. Patiënt met belangrijke neurologische uitvalsverschijnselen tot coma, die een grote hersenbloeding hebben zullen doorgaans operatief worden behandeld.  Uiteraard wordt bij dergelijke beslissing rekening gehouden met de algemene toestand van de patiënt. Deze patiënten worden na de operatie doorgaans niet gewekt, maar in een kunstmatige coma gehouden om de te verwachten hersenzwelling onder controle te kunnen houden. Deze patiënten worden altijd opgenomen op de dienst Intensieve Zorgen. Bij belangrijke neurologische uitval zijn blijvende gevolgen te verwachten en kunnen dergelijke bloedingen zelfs tot de dood van patiënt leiden.